Dag lieve mam,
Zeven weken geleden kwam het bericht dat je ongeneeselijk ziek was maar de dokter zie dat ze het wel konden rekken. Je wilde dit natuurlijk doen, al was het maar om Alwin en mijn huwelijk mee te maken maar ook de nog niet geplende kleinkinderen, waar we overigens nog maar mee moesten wachten want dan was je er nog langer.

Maar helaas dit alles kan je niet meer meemaken. We hebben je 22 december moeten laten gaan. Gisteren was je uitvaart en wat een mensen waren daar. Maar al die mensen kunnen jou niet terug brengen of de pijn weg halen. Pap zei altijd dat als je moeder overlijd dan raak je een beetje van je zelf kwijt, dit is nog maar een beetje van wat ik nu voel.

Kon ik je nog maar één keertje zien, om te kijken of alles goed gaat daar waar je nu bent. En om je te vertellen van de laatste dagen en dat je er zo mooi bij lag in de rouwkamer. Maar ook om je te vragen hoe ik dit verdriet moet dragen, gewoon even moeder-dochter kunnen doen.....

Bedankt voor alles en tot dan.......