hallo mijn lieve paps, ik weet dat alles moeilijk is om te kunnen begrijpen maar ik mis je zo heel erg, het lijkt wel steeds erger te worden naar mate de tijd verstrijkt. het is nu alweer twee weken terug dat we dat walgelijke telefoontje kregen dat je de nacht niet had gehaald. maar het rare is dat iedereen blijft lachen enzo maar ik kan het niet meer. ik doe wel alsof maar mijn hart doet zo'n zeer. ik mis je zo ontzettend ik kan je nooit meer aanraken.en ik weet niet of je me hoort of ziet maar je moet nogmaals weten dat ik van je hou en dat ik je nooit zal vergeten.weer komen nu dus die rot tranen maar ik laat ze gaan ik kan het niet stoppen. ik mis je en de jongens ook. ff bellen met je of ff bij je zitten kan niet meer . maar we gaan door al is het voor jou, zo heb je dat gewild. pap ik hou van je doe je rustig.liefs van edith xxxx de jongens.