Wil Mattheij, 23-06-1952/ 18-05-2002
Lieve papa, vorig om deze tijd was je er nog. Het ging al een tijdje niet goed met je. Dat kon iedereen aan je zien. Maar volgens je eigen woorden was er niks aan de hand, je voelde beter dan ooit. Toch kwam je in het ziekenhuis terecht en binnen 4 dagen was je hersendood. Allemaal geheel onverwacht.Wie had ooit gedacht dat ik op mijn 23ste zonder papa zou moeten doen?? Ikke zeker niet. Je zult een heleboel mooie momenten gaan missen in mijn leven, trouwen en kleinkinderen. Papa, was je nog maar hier. Ik mis je ontzettend en kan nog steeds niet begrijpen dat je er niet meer bent. Waarom heb je niet beter op jezelf gepast en toen je je niet lekker voelde, naar een dokter gegaan??? Was je bang??? Papa, ik zal je nooit vergeten en ik voel je aanwezigheid vrijwel contstant om me heen. Ik mis je, pappie! En ik hou nog steeds ontzettend van je!