Mamsie, vandaag is het 5 weken geleden dat jij in de armen van je hubbie overleed. Het lijkt aan de ene kant al weer een tijdje geleden en aan de andere kant lijkt het wel gisteren. Oh mam, ik ga je met de minuut meer missen en kan haast niet meer naar je fotootje kijken zonder direct in tranen uit te barsten. Nog steeds komen er mensen naar mij toe die vragen hoe het met je gaat... die moet ik dan helaas vertellen dat je niet meer lijfelijk op deze aardbol aanwezig bent. Dat is zo vreselijk erg om te vertellen, laat staan om te voelen... het is zo onwerkelijk en zo oneerlijk allemaal!! Er komen steeds meer vragen naar boven en de wetenschap dat je veel dingen van mij en mijn gezinnetje en natuurlijk van Mark zult missen maakt me af en toe bijna ziek. Dan te bedenken van pa, die mag over een paar maanden eindelijk van de VUT gaan genieten. Oh gos mam, hij heeft het zo vreselijk zwaar. Mam, je was mijn grote voorbeeld en ik zal altijd van je blijven houden. Ik ben er trots op om zo op jou te lijken!!! Dikke kus van mij, je grote meissie XXX