vaders, het is nu 4 maanden geleden dat je zo onverwacht van ons bent heengegaan. En het is nog iedere dag moeilijk te geloven dat je nooit meer bij ons terugkomt. Iedere keer als ik bij mama ben dan voelt het of je nog in ons midden bent. Mama is inmiddels geopereerd ze heeft er lang op moeten wachten maar het is allemaal goedgegaan. Ik ben de hele tijd bij haar gebleven in t ziekenhuis maar het was wel moeilijk omdat ik je daar voor het laatst levend heb gezien. Ik kom nu vaak bij haar maar overdag voelt ze zich toch eenzaam ze zegt: "Ik kan nu niet met Thé praten" en ja ik vind het ook moeilijk want ik kon altijd op je rekenen en je was altijd zo vindingrijk en dat is er nu niet meer...Iedere dag zijn mijn gedachten nog bij jou en ik weet niet of dit gemis ooit weggaat maar ik probeer verder te gaan met m'n leven ondanks het verdriet. Ik hoop dat het je nu goed gaat zonder pijn waar je ook bent en ik een teken van je krijg..Morgen is de 1e Pasen zonder jou en beslist geen feestdag voor mij. Liefs Anda