Lieve papa

Het was al z'on moeilijke tijd, al die jaren. En toen hadden we nog geen eens een idee van wat er verder nog allemaal zou gaan gebeuren.
En toen sloeg het noodlot toe. Na een strijd van een jaar haalde de kanker je weg. Je zult misschien wel nooit weten hoe blij ik ben dat ik toen afscheid van je heb kunnen nemen.
Mama, mijn broers en ik probeerden een nieuw leven te starten, voor het eerst sinds jaren woonden we weer in Nederland en misschien nog wel belangrijker, niet elk half jaar op een andere plek, in een ander land.
Eigenlijk ging het alles meegenomen best goed. Op de havo ging het best goed. Zo ook met mijn broertje en broer.

Maar 2 jaar na jouw dood werd mama ziek. Ook kanker. Een week nadat we het wisten is ze overleden. Dat was vorig jaar, december 2004.
De maand waarin ik voorgoed de reden tot leven verloor.

Ik mis jullie.

Ik hoop dat jullie samen zijn, waar jullie nu zijn.

Matthew

"And every moment stands endlessly
It feels as though time isn't moving"