oktober 2001

Mijn liefste Riet
In memoriam Dag mijn lief

Jij was,
bent,
en blijft
de wind onder mijn vleugels.

Na de diagnose botkanker,tranen die niet meer droogden,maar toch altijd weer die lach die het leven de moeite waard maakte.

Iedereen zei: Je ziet er goed uit,maar wij wisten wel beter van de pijn en het ongemak dat jij,en met jou,ik geleden hebt.
Gelukkig heb je geen pijn meer mijn lieveling, maar ik had zo graag ouder met je willen worden.
Iedere stap die ik zet, doe je met me mee en je bent geen moment uit mijn gedachten.

Ik zal je altijd bij me dragen.

Je Meerminnetje (Han)