Papa, ik mis u nog steeds,als ik bij uw graf sta en de kaarsen aansteek dan voel ik me alleen.Ik heb de kanker overwonnen, konden we het maar samen bespreken hoe u zich voelde, toen u de strijd niet kon winnen.Waarom bent u niet verder gegaan met behandelingen.Ik heb toch ook chemo's en bestralingen gehad en mismaakt geworden door de operatie, maar ik ben er WEL voor mijn kinderen.U durfde niet de behandelingen te ondergaan, waarom niet? Was u bang voor Mama, die uw ziekte niet aankon?Want zij vertelde tegen iedereen hoe slecht zij het ermee had, ze keek u over het hoofd, u lag te creperen!Papa kijk af en toe eens naar mij vanuit de hemel.En help mij als mijn tijd gekomen is.Pap ik zou willen dat u weer op de koffie komt, en dan met z'n tweeën lachen om de honden,maar dat zal nooit meer gebeuren. PAP IK MIS U ZO!!!!!!!!!! Je loodsvisje!!!