Mama,
Nadat je vorig jaar november te horen kreeg dat je een kleincellig gemetastasseerd bronchuscarcinoom had en de kans op genezing de kans van een witte raaf was, ben je voor de witte raaf gaan vechten. Het leek zo goed te gaan en je bent zover gekomen. Helaas heeft deze oneerlijke ziekte je overbluft. 17 juni 2002 moest ik afscheid van je nemen. Maar verloren heb je niet mama, voor mij blijf je de winnaar. Ik kan alleen maar zeggen dat ik door je strijd nog meer bewondering voor je heb gekregen. Ik mis je zo. Toch ben je altijd bij me, bij alles wat ik ook doe. Ooit zullen we weer samen zijn mama. Ik hou heel veel van je. Heel veel liefs van Loes.

Dag lieve mam,
Zeven weken geleden kwam het bericht dat je ongeneeselijk ziek was maar de dokter zie dat ze het wel konden rekken. Je wilde dit natuurlijk doen, al was het maar om Alwin en mijn huwelijk mee te maken maar ook de nog niet geplende kleinkinderen, waar we overigens nog maar mee moesten wachten want dan was je er nog langer.

Maar helaas dit alles kan je niet meer meemaken. We hebben je 22 december moeten laten gaan. Gisteren was je uitvaart en wat een mensen waren daar. Maar al die mensen kunnen jou niet terug brengen of de pijn weg halen. Pap zei altijd dat als je moeder overlijd dan raak je een beetje van je zelf kwijt, dit is nog maar een beetje van wat ik nu voel.

Kon ik je nog maar één keertje zien, om te kijken of alles goed gaat daar waar je nu bent. En om je te vertellen van de laatste dagen en dat je er zo mooi bij lag in de rouwkamer. Maar ook om je te vragen hoe ik dit verdriet moet dragen, gewoon even moeder-dochter kunnen doen.....

Bedankt voor alles en tot dan.......

ik brand een kaarsje voor mijn schoonmoeder sien van der velden zij overleed op de jonge leeftijd van 64 jaar. voor al haar goede zoregen.

ik brand een kaarsje voor mijn schoonmoeder sien van der velden. zok overleed aan kanker op de jonge leeftijd van 64 jaar. voor al haar goede zorgen.

Patrick

mijn lieve patrick
even een klein berichtje voor jou
later komt er een langere dat beloof ik
jij was 6 jaar toen er leukemie bij jou werd ondekt
8 vrezelijke,lange maanden heb jij tegen
deze ziekte gevochten
8 maanden heb je deze oneerlijke strijd
vol gehouden maar toen was het voor bij
met 7 jaar jong stierf jij veel te vroeg
patrick ik hou van je ik zal je nooit vergeten

je naam
zal altijd in mijn hart blijven staan

je naam, je gezichtje, je lieve lach
dingen die ik nooit vergeten mag

je naam
zal ik altijd blijven noemen

heeel veeeel kusjes van marjolein

In memoriam

JOHAN VAN NISPEN

Afgelopen maandag hebben wij je urntje begraven. Een schitterend mooie granieten steen met gravering omgeven met grijszwarte sierkiezels siert je grafje. Ik ben heel blij dat ik nu eindelijk een plekje heb waar ik samen bij jou kan zijn. Waar ik rust vind. Ik zal er voor zorgen dat je grafje altijd verzorgt blijft. Ik heb je urn zelf in het keldertje gezet. Ik vind het wel heel moeilijk te bevatten dat jij in die urn zit. Uit respect heb ik een buiging voor je gemaakt. Je was niet mijn vader, maar je bent nog altijd mijn vader. Je bent mijn allerbeste vriend en mijn grote voorbeeld. Annelies en ik beloven je dat we goed voor ons ma zullen zorgen. We zullen zo vaak mogelijk bij haar zijn. Ze heeft het heel erg moeilijk en snapt het ook nog steeds niet.
KEEP AN EYE ON US FROM ABOVE

Corné

Met verbijstering hebben wij gehoord dat onze schoonzus Marja op dinsdag 19 november overleden is op de leeftijd van 45 jaar. Nog geen week terug de diagnose longkanker en nu is ze er al niet meer. Wat zullen we haar missen. Geen blijde lach, niet meer samen genieten van mooie muziek en een goed glas wijn. Hoe kunnen wij dit begrijpen.

In Memoriam

JOHAN VAN NISPEN
26-4-1937 5-9-2002

Pa,

Gisteren een hele slechte dag gehad. Yowan wilde geen cadeaus op zijn surprise lijstje zetten voor Sinterklaas. Hij wilde zijn opa terug en daar moest Sinterklaas voor zorgen.
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Je was mijn allerbeste vriend en mijn grote voorbeeld. Samen spinnen bij Megasport Breda, samen Command & Conquer spelen op de computer, samen lachen, samen huilen.
Elke dag besef ik weer hoe bijzonder dat je was. Nog steeds vind ik het onbegrijpelijk dat ik je nooit meer zal zien, horen en voelen. Ik zou niet raar opkijken als je ineens weer voor me stond. Zo onwerkelijk vind ik het.
Waarom moest jij nu Mesothelioom krijgen. Waarom moest jij zoveel pijn doorstaan. Waarom moest jij zoveel angsten doorstaan. Je hebt zo gevochten om bij ons te blijven. Je kon het niet winnen en hebt ons MOETEN verlaten, maar ik ben desalniettemin apetrots op jou. You`re my hero
Aanstaande maandag zullen wij jouw urntje gaan begraven. Ik zal je zo vaak mogelijk bezoeken om even bij te praten. Ik loop nu al regelmatig op het kerkhof rond waar jouw urn in het crematorium wordt bewaard. Ik voel me er rustig omdat ik dan toch dicht bij je ben. Gek he. Nooit geweten dat ik zo`n vaderskindje was.

Corne

De tijd vliegt maar 18 juli 2001 zal ik nooit vergeten. Om 18:15 uur ben je op deze dag van ons weggegaan. Wel met het lijf maar niet met de geest. Elke dag denk ik wel even aan je. En anders herinnert je kleinzoon nu bijna 5 jaar mij wel weer aan je. Nee Ma jou vergeten zullen wij nooit. Maar missen doen wij je iedere dag.

Liefs, kus, en alles wat niet meer mogelijk is.

Anita

ome Wiel, heeft u ons kunnen zien, kunnen zien hoe wij ook een strijd hebben moeten leveren, heeft u als een beschermengel op onze schouder gezeten? Ik weet het eigenlijk wel zeker, u de ene schouder en Sven de andere en dat heeft ons ontzettend veel kracht gegeven. hoe goed begrijp ik nu hoe moeilijk de door u geleverde strijd was, wel willen, maar niet kunnen. het gemis blijft en de levenswijsheid krijgen we nu via een indirecte weg. we blijven aan u denken.

ome Wiel, heeft u ons kunnen zien, kunnen zien hoe wij ook een strijd hebben moeten leveren, heeft u als een beschermengel op onze schouder gezeten? Ik weet het eigenlijk wel zeker, u de ene schouder en Sven de andere en dat heeft ons ontzettend veel kracht gegeven. hoe goed begrijp ik nu hoe moeilijk de door u geleverde strijd was, wel willen, maar niet kunnen. het gemis blijft en de levenswijsheid krijgen we nu via een indirecte weg. we blijven aan u denken.

Lieve Oma,

Een ding wil ik nog zeggen: ik vind het heel dapper hoe u zo doorgevochten heeft in die 17 lange jaren van ziek zijn! Ik mis u nog elke dag, soms moet ik er nog om huilen, maar toch troost het me ook een beetje dat u het nu beter heeft.
Liefs Marleen, uw kleindochter (21 jaar) :-(

Dit gaat over mijn papa jaap
geb 7 april 1943 en gest 13 juni 1980
hij was toen 37 jaar
hij heeft maar een kort leven gehad maar er wel van genoten alleen hij vondt het erg dat hij zijn kleinkinderen niet meer zou zien hij zou nu opa zijn van 9 kleinkinderen waarvan 8 jongens en 1 meid en we vetrellen heel veel over je pap en je blijft bij ons in hart leven en dat zou ook altijd zo blijven zo lang we blijven leven dag papa dag

ellie je hebt je best gedaan Groetjes marjan v nooort ik zal nog dikwijls aan je denken. liefs:confused: :confused:

Mijn liefste Jeaninne was maar 65Jaar en is in mijn armen gestorven na drie jaar te vechten tegen de slepende ziekte en twee operaties, Ik hou van jou en mis je elke dag meer en meer.Wij waren 43 jaar gelukkig getrouwd, Etienne.

Lieve Martine,

20 november is het alweer 10 jaar geleden.. de tijd gaat zo snel. 35 was je, hoe zou 't nu geweest zijn? Wij -familie en vrienden- willen juist op die dag jou nog even extra in ons midden laten zijn. Daarom komen diegenen die het willen dan speciaal voor jou samen. Dan kunnen we wat we willen delen.
Toen je ziek werd bleek al snel dat het terminaal was, maar jij hebt geknokt en hoe!
Vanavond hebben Annemie, Vivian en ik heel fijn over jou en je laatste maanden gepraat. Heel bijzonder en erg ontroerend.
Jij was m'n p-tante en ik denk vaak aan jou terug. Ook al ben je er dan niet echt bij, toch denk ik dat je wel volgt hoe m'n leventje verloopt. Hoe ik gegroeid ben tot wie ik nu ben. 22 is wel even wat anders dan 12 jaar! Hoe ik met Minze knokte tegen zijn kanker en hoe die relatie daarna stuk liep. Hoe moeilijk ik het daarmee had, maar ook hoe sterk ik er weer uitgekomen ben.
Trots kan ik je vertellen dat ik na 4 jaar opnieuw op de academy zit en mezelf voor die studie een 2e kans geef.
Tja, ik kan nog zoveel meer zeggen...
Ik mis je en koester je diep in 'n hart. Je bent hier niet meer in levende lijve, maar leeft wel voort in onze harten.
Veel liefs en 4 fingers
Susan

Lieve Oma,
Ik heb u helaas nooit mogen kennen, maar van mams weet ik dat u heel bijzonder bent geweest. En de warme relatie die u altijd had met mams, zo heb ik die nu met mama. Weet echter dat we u nooit zullen vergeten. In het Wilhelminabos is ook voor u een plaatsje ter liefdevolle nagedachtenis vastgelegd. Ooit zal ik u ontmoeten en ooit zullen we met z'n drieën bij elkaar zijn.
Liefs,
uw kleindochter Karin

lieve tante ilse

28 september jl. heb je ons na 3 jaar strijden moeten verlaten.
een oneerlijke strijd tegen 2 hersentumoren waardoor je, in verloop van tijd, zoveel van jezelf en je zelfstandigheid in hebt moeten leveren.
hoop dat je nu bent waar je altijd in geloofd hebt en bij je vader die je zo miste.
wij zullen je ook missen...nu al.

liefs patricia xxx

lieve jeroen... als 4 jaar dood, na een leven van 13 jaar stierf jij aan een hersentumor... ik denk aan je

M.

Pas 19, en nu hebben ze bij je kanker ontdekt.
Het is uitgezaaid dus nog weinig hoop.
Maar blijven vechten, dat is de boodschap die we door gekregen hebben en waar we voor gaan.....

Ga zo door..........


Liefs

Lieve Bert,

al weer bijna 2 jaar,
je was vol leven,
een grote lach, fonkelende ogen.
het is jammer dat we die niet meer zien mogen.
Je bent van ons weggenomen, wat ons spijt. nooit zullen we je vergeten!

mijn liefse Sjaak.
Tussen alle sterren
die door de donkere nacht reizen,
zoek ik die ene ster
die mij de weg zal wijzen.
Die ster die zal niet vallen
maar die zal altijd blijven rijzen.
Eén ster, verborgen achter wolkenflarden.
Eén mens onder miljarden

Liefste ik zal je liefde koesteren als een kostbaar juweel.

Een nieuw "In memoriam "
Dit "In Memoriam" staat op onze eigen server en is nu dan gelukkig 'Reclamevrij"
Schrijf wat je kwijt wilt aan hen die je zo lief waren.

Stichting Diagnose kanker

september 2002

mijn moeder
In memoriam je was de oma voor mijn kinders en de moeder voor mij
die verdraaide kanker was sterker
nu hebben we niets meer
je bent heen
we missen je nog dagelijks
het grote probleem
ik ben nu je ziekte gaan dragen de zelfde plaats de zelfde pijn
mama ik wil nog even hier blijven dit is mijn gevecht ik wil nog niet heen
maar toch we blijven je missen
dag oma dag mama
geeke

september 2002

Suzan de Jonge-Monincx
In memoriam Hallo Suzan.
Het is al weer twee en een halve maand geleden dat jij bent heen gegaan. 9 mnd heb je moeten strijden tegen die vervelende kanker. We hebben je gelukkig 19jaar na de eerste keer nog mogen houden. Dat was een hele fijne tijd met leuke en nare dingen. Je bent ook nog even gauw getrouwd met Jeroen. Dat was op 16nov. 2001. Een mooie dag om niet te vergeten.
Maar ik mis je ontzettend. Je bent zo ver bij mij vandaan. Je ligt helemaal in Zeeland en zo kan ik niet even gauw naar je toe. Maar vergeten doe ik je niet hoor. Er staat een mooie foto van jou en daar brand heel vaak een lichtje bij. Kon ik je nog maar even knuffelen of je stem horen.
SUZAN IK HOU VAN JOU.

Groetjes
Mamma